Her insanın hayallerini süsleyen ister kendi yaratmış olduğu ister var olup ta ona imrendiği bir ütopyası vardır. 

Ütopya; Yunanca "yok/olmayan" anlamındaki ou, "mükemmel olan" anlamındaki eu  
ve "yer/toprak/ülke" anlamındaki topos sözcüklerinden türemiştir.

Yazıdaki gibi;
Ütopya bir varış yeri değildir.
Ütopya bir yöndür.

Bazen içinde bulunduğumuz dünyadan kopmak isteriz, fiziksel olarak oradayızdır ama beynimiz çoktan başka alemlere göç etmiştir.  
Ütopya tarif edildiği üzere maddi olarak yoktur, düşüncelerde
yer alan mükemmel olması planlanan üzerinde mutlu huzurlu bir şekilde yaşayabileceğimiz bir yerdir. Ütopya'da olumsuzluk yer almaz. Belki de o yüzden hayata geçirilmeye çalışılan ütopyalar bir süre sonra distopya oluyor fakat distopyaya daha sonra değineceğim.

Thomas More'un Utopia adlı kitabıyla kullanımı yaygınlaşmıştır.
Ütopik bir devletin yer aldığı kitapta özel mülkiyet yoktır ve yasaktır. Para geçerli değildir. Herkes devlet adına üretir, herkes ihtiyacı olanı alır.
Bİreyler günde 6 saat çalışır, geri kalan zamanı sanat ve bilimle geçirirler.
 
Thomas More gibi Platon, Bellamy, Bacon, Campanella, Farabi, Cabet gibi filozofların da kendilerine özgü ütopyaları bulunmakta. 
Örneğin; Farabi erdemli toplum hakkında El-Medinetül Fazıla adlı bir kitap yazmıştır. Adalet sisteminden, adaleti engelleyenlere ceza verilmesinden, kanunlardan, yöneticilerin erdemli insanlar olmasından bahsediyor.